নিউজ ডেক্স, ১৪ জুনঃ
আমি সকলোৱে জানো যে অসম প্ৰাকৃতিক সৌন্দৰ্য আৰু বন্যপ্ৰাণীৰ বাবে জনাজাত। ৰাজ্যখনক চাহ ৰাজ্য বুলিও কোৱা হয়, কিয়নো ই বছৰি ভাৰতত উৎপাদিত মুঠ চাহৰ আধাত অৰিহণা যোগায়। লগতে, ব্ৰহ্মপুত্ৰ আৰু বৰাকৰ দৰে ডাঙৰ নদীবোৰ অসমী কাৰণত প্ৰবাহিত হয়।
অসমত বহুতো বিপদাপন্ন প্ৰজাতিৰ জীৱ-জন্তু আৰু চৰাইও বাস কৰে। এই বিপদাপন্ন প্ৰজাতিবোৰৰ সুৰক্ষাৰ বাবে, কাজিৰঙা ৰাষ্ট্ৰীয় উদ্যান নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। আটাইতকৈ সচৰাচৰ আৰু বিপদাপন্ন প্ৰজাতিবোৰৰ ভিতৰত এটা হৈছে এশিঙয়া গঁড়, যি অসম ৰাজ্যৰ বাবে অনন্য সম্পদ।
অসমৰ পৰম্পৰা আৰু সংস্কৃতিৰ কথা ক’লে, ই অতি জাতিগত আৰু ভাৰতৰ প্ৰাচীন সংস্কৃতিবোৰৰ ভিতৰত এটা। অসমৰ প্ৰাকৃতিক গছ-গছনিৰ দৰে, ইয়াত থকা লোকসকলও অতি বৈচিত্ৰ্যপূৰ্ণ; সেইবোৰৰ ভিতৰত আছে ভষ্ট্ৰো, এছিয়াটিক, দ্ৰাবিড়, তিব্বত-বৰ্মন, আৰু মঙ্গোলইড।
মানুহৰ এই বৈচিত্ৰ্যই অসমত অস্বাভাৱিক কাৰ্যকলাপ সংঘটিত হোৱা বুলি বিশ্বাস কৰাত অৰিহণা যোগাইছে। অস্বাভাৱিক কাৰ্যকলাপৰ প্ৰমাণো হৈছে অসম সাহিত্যত। সাহিত্যখনত স্থানীয় লোকসকলৰ লোককাহিনী আৰু তান্ত্ৰিক গোত্ৰৰ দ্বাৰা প্ৰদান কৰা মন্ত্ৰ সমূহ অন্তৰ্ভুক্ত আছে।
অসমৰ আটাইতকৈ বেছি ভ্ৰমণ কৰা ভূতিয়া স্থানসমূহৰ তালিকা :
নিম্নলিখিত স্থান কেইটা হৈছে অসমৰ আটাইতকৈ ভূতিয়া ঠাই য’ত শিহৰণ বিচৰা সকলে ভ্ৰমণ কৰিব লাগে।
১. জাতিঙ্গা উপত্যকা : ভূতিয়া ঠাইবোৰৰ কথা শুনিবলৈ পাওঁতে, আমি কিছুমান দুষ্ট আত্মা বা ডাইনীৰ কথা চিন্তা কৰোঁ। কিন্তু জাতিঙ্গা ভেলীৰ আঁৰৰ কাহিনীয়ে আপোনাক আচৰিত কৰিব। প্ৰতি বছৰে, জাতিঙ্গা উপত্যকাত হাজাৰ হাজাৰ আত্মহত্যা সংঘটিত হয়, কিন্তু মানুহৰ দ্বাৰা নহয়; চৰাইৰ দ্বাৰা সংঘটিত হয় আত্মহত্যা। আৰু এটা আচৰিত তথ্য হ’ল যে এই আত্মহত্যাবোৰ উপত্যকাৰ কিছু অংশৰ বাবে নিৰ্দিষ্ট। আত্মহত্যাবোৰ ছেপ্টেম্বৰৰ পৰা অক্টোবৰৰ মাজত সংঘটিত হয়। লগতে, এয়া এক নিৰ্দিষ্ট সময়ত হয়, সাধাৰণতে সন্ধিয়া ৬.৩০ বজাৰ পৰা নিশা ৯.০০ বজাৰ ভিতৰত।
এইটো কুঁৱলীৰ দিনত হয় যেতিয়া তীব্ৰ কুঁৱলী থাকে আৰু চন্দ্ৰালোক নাথাকে। বিজ্ঞানীসকলৰ এতিয়াও এই পৰিঘটনাটোৰ কোনো সঠিক কাৰণ নাই। এই পৰিঘটনাটোৰ এটা কাৰণ হৈছে প্ৰতিকূল বতৰ।জাতিঙ্গা উপত্যকা ছেপ্টেম্বৰ আৰু অক্টোবৰত ভ্ৰমণ কৰিব নালাগে কিয়নো এজনৰ এক ভয়ানক অভিজ্ঞতা হ’ব। স্থানীয় লোকসকলেও এই সময়ছোৱাত এই উপত্যকাৰ মাজেৰে পাৰ হোৱাটো এৰাই চলে।
অৱস্থান: হাচাও জিলা, জাতিঙ্গা, অসম
২. নগাঁও – হন্টেড হাউচ : যেতিয়াই আপুনি তৰুণ ফুকন ৰোডৰ মাজেৰে পাৰ হয়, যদি আপুনি কোনো স্থানীয় লোকক সুধে, তেওঁলোকে আপোনাক কঠোৰভাৱে ক’ব যে আপুনি কেতিয়াও ভূতিয়া ঘৰটোত কিয় যাব নালাগে। এই ঘৰটো অসমৰ আটাইতকৈ ভূতিয়া ঠাইবোৰৰ ভিতৰত এটা। স্থানীয় মানুহে এজনী কিশোৰী ছোৱালীৰ আত্মাক একাধিকবাৰ ঘৰৰ চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰা দেখিছে।
ঘৰটো প্ৰাচীন আৰু ক্ষতিগ্ৰস্ত হৈছে, বাৰ্ষিক ভাৱে ভূতিয়া হৈ পৰিছে কিয়নো ইয়াক ইমান দিন ধৰি ৰক্ষণাবেক্ষণ কৰা হোৱা নাই। স্থানীয় লোকসকলে সদায় ঘৰৰ চৌহদৰ পৰা দূৰত্ব ধৰি ৰাখিছে।
স্থানীয় লোকসকলে বিশ্বাস কৰে যে বহু দিনৰ আগতে এই ঘৰত এগৰাকী কিশোৰীক ধৰ্ষণ কৰি হত্যা কৰা হৈছিল। সেইকাৰণে এটা সাধাৰণ বিশ্বাস আছে যে ছোৱালীজনীয়ে এতিয়াও তাইৰ প্ৰতিশোধৰ বাবে অপেক্ষা কৰি আছে। গতিকে যেতিয়াই আপুনি তৰুণ ফুকন ৰোডৰ চাৰিওফালে থাকে, যিকোনো পৰিত্যক্ত ঘৰৰ পৰা আঁতৰি থাকক আৰু আপোনাৰ অন্বেষণৰ মানসিকতা নিয়ন্ত্ৰণ কৰিবলৈ চেষ্টা কৰক।
অৱস্থান: নগাঁও, অসম
৩. মায়ং: এই ঠাইখনক প্ৰায়ে ভাৰতত ক’লা যাদুৰ উৎপত্তি বুলি বৰ্ণনা কৰা হয়। কিন্তু যদি আমি আপোনাক কওঁ যে এইটো এতিয়াও পশ্চিম বংগ আৰু উত্তৰ-পূব ভাৰতৰ বহুঠাইত প্ৰচলিত। সেয়েহে, আপোনাক ভাৰতৰ ক’লা যাদুৰ ৰাজধানী মায়ঙৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিছো।
ই অসমত অৱস্থিত আৰু ইয়াত বহুলোকে ক’লা যাদু অনুশীলন কৰে বুলি জনা যায়। যদি আপুনি গাওঁখনৰ চাৰিওফালে বাস কৰা স্থানীয় লোকসকলক বিশ্বাস কৰে, তেন্তে তেওঁলোকে ইয়াত থকা কিছুমান লোকে কেনেদৰে নৰকৰ ৰজা- লুচিফাৰ আৰু তেওঁৰ শিষ্যসকলক উপাসনা কৰে সেই বিষয়েও কয়।
যদি আপুনি অসমৰ আটাইতকৈ ভূতিয়া ঠাইবিলাকৰ এটা বিচাৰি আছে তেন্তে মায়ং ভ্ৰমণৰ পৰামৰ্শ দিয়া হয়। মনত ৰখাটো গুৰুত্বপূৰ্ণ যে আপুনি কিছুমান অস্বাভাৱিক অভিজ্ঞতাৰ সন্মুখীন হ’ব পাৰে।
অৱস্থান: মায়ং, মৰিগাঁও জিলা, অসম
৪. নেমৰি বন সংৰক্ষিত অঞ্চলৰ বগীজুলি শিবিৰ: নেমৰি বন সংৰক্ষিত অঞ্চলৰ বগীজুলি শিবিৰ শিবিৰত আগ্ৰহী লোকসকলৰ বাবে এক উৎকৃষ্ট স্থান। বিগত বছৰবোৰত, বগীজুলি শিবিৰ এক জনপ্ৰিয় পৰ্যটন শিবিৰৰ স্থান হৈ পৰিছে। প্ৰতি বছৰে হাজাৰৰো অধিক লোকে ভ্ৰমণ কৰে। এই ঠাইখন ভূতিয়া হোৱাৰ আঁৰত কোনো সঠিক কাৰণ বা ৰহস্য নাই।
বহুতো দৰ্শনাৰ্থীয়ে বহুতো অস্বাভাৱিক আৰু অদ্ভুত কণ্ঠস্বৰ অনুভৱ কৰিছে। মানুহে দাবী কৰে যে তেওঁলোকে এগৰাকী মহিলাৰ ভয়ানক চিঞৰ আৰু হাঁহি শুনিছে। বগীজুলি শিবিৰৰ এই সকলোবোৰ অনুষ্ঠানৰ এতিয়াও যুক্তিৰ প্ৰয়োজন কিয়নো কোনো আগৰ কাহিনী সম্পৰ্কিত নহয়। অসমৰ আটাইতকৈ ভূতিয়া ঠাইবোৰৰ ভিতৰত, এইটো শিহৰণ-সন্ধানীসকলৰ বাবে এক আৱশ্যকীয় স্থান।
অৱস্থান: শোণিতপুৰ জিলা, নেমৰী বন সংৰক্ষণ, অসম
৫. পুৰাণীগুডামৰ বট গছ: যেতিয়াই এজন ব্যক্তিৰ সাধাৰণ দুৰ্ঘটনাত মৃত্যু হয় বা হত্যা কৰা হয়, বিশ্বাস কৰা হয় যে তেওঁলোকৰ আত্মাই প্ৰতিশোধৰ সন্ধানত ঘূৰি ফুৰে। পুৰানিগুডামত বট গছৰ ওপৰত হোৱা যুদ্ধৰ ফলত বাৰ্মিজসকলৰ দ্বাৰা ডজন ডজন অসমবাসী নিহত হৈছিল। প্ৰায় এক শতিকাৰ আগতে, ঘটনাটো সংঘটিত হৈছিল। বৰ্মণসকলে অসমবাসীক নিৰ্মমভাৱে হত্যা কৰিছিল, যিয়ে তেওঁলোকক বট গছত বান্ধি ছিল আৰু তাৰ পিছত ইয়াক জ্বলাই হত্যা কৰিছিল।
বট গছৰ চাৰিওফালে পাৰ হৈ যোৱা পথটো দুৰ্ঘটনাস্থলী হৈ পৰিছে, কিয়নো বছৰি বহুতো দুৰ্ঘটনা সংঘটিত হয়। লগতে, স্থানীয় লোকসকলে কয় যে তেওঁলোকে মানুহৰ এটা দলৰ পৰা বহুতো ভয়ানক চিঞৰ শুনিছে।
এতিয়া, সকলো স্থানীয় লোকে বিশ্বাস কৰে যে এই কাৰ্যকলাপবোৰ অতীতত গাওঁবাসীৰ সৈতে হোৱা হতাহতৰ ফল। নিহত হোৱা সেই গাওঁবাসীসকলৰ আত্মাই এতিয়াও গছৰ চাৰিওফালে ঘূৰি ফুৰে আৰু আনক ভাবুকি দিয়ে।
অৱস্থান: খৰিগাঁও, পুৰানিগুডাম, অসম
৬. ঢেকিয়াখোৱা বৰনামঘৰ : ঢেকিয়াখোৱা বৰ্ণমঘৰ হৈছে প্ৰায় ৪.২ একৰ মাটিৰ এক বৃহৎ অংশত বিয়পি থকা এক ধৰ্মীয় স্থান। নামঘৰ শব্দটোৰ অৰ্থ হৈছে এনে এক ঠাই য’ত প্ৰাৰ্থনা কৰা হয়। এই ঠাইখন বৈষ্ণৱ ধৰ্মৰ প্ৰতি সমৰ্পিত। ইয়াক ১৪৬১ চনত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ঠাইখনৰ আটাইতকৈ বিখ্যাত তথ্যটো হৈছে মাটিৰ চাকি, যি ১৪৬১ চনৰ পৰা জ্বলি আছে; এইটোৱে বিশ্বব্যাপী পৰ্যটকসকলক পোহৰলৈ চাবলৈ আকৰ্ষিত কৰে।
ঠাইখনৰ সৈতে সম্পৰ্কিত সকলো ধৰ্মীয় বিশ্বাসৰ উপৰিও, ঠাইখনত ভয়ংকৰ অভিজ্ঞতা আছে বুলিবিশ্বাস কৰা হয়। বহুতো স্থানীয় লোকে বিশ্বাস কৰে যে তেওঁলোকে অতিপ্ৰাকৃতিক সত্তা দেখিছে, আনহাতে বহুতে এই সকলো বোৰ তথ্য অস্বীকাৰ কৰে। কিন্তু ঠাইখনত কিবা অস্বাভাৱিক বস্তু আছে কিয়নো নিশাৰ সময়ত কাকো চৌহদত প্ৰৱেশ কৰিবলৈ অনুমতি দিয়া নহয়।
নামঘৰৰ দেৱালত খোদিত কৰা বিভিন্ন আৰু অদ্ভুত চিহ্নবোৰ অস্পষ্ট। স্থানীয় লোকসকলে বিশ্বাস কৰে যে এই প্ৰতীকবোৰ অশুভ আত্মাৰ সৈতে সম্পৰ্কিত। গতিকে যেতিয়াই আপুনি নামঘৰলৈ যোৱাৰ পৰিকল্পনা কৰে, সাৱধান হ’ব কিয়নো এই ঠাইখন কেৱল ধৰ্মীয় নহয় কিন্তু ভয়ংকৰও। যিকোনো পৱিত্ৰ প্ৰবন্ধ স্পৰ্শ কৰা আৰু বিচলিত কৰা পৰিহাৰ কৰিব কিয়নো ই এক নিৰ্দিষ্ট কাৰণত থাকিব পাৰে; ই বিচলিত কৰিলে আপোনাৰ ওপৰত বিৰূপ প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে।
অৱস্থান: ক্লাব আৰডি, চন্দন নগৰ, যোৰহাট, অসম
৭.গুৱাহাটীৰ যুদ্ধ সমাধিক্ষেত্ৰ: এই যুদ্ধ সমাধিক্ষেত্ৰখন দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ সময়ত নিৰ্মাণ কৰা হৈছিল। ইয়াক অসমৰ আটাইতকৈ ভূতিয়া ঠাই হিচাপে গণ্য কৰা হয়। এতিয়া দ্বিতীয় বিশ্বযুদ্ধৰ ৪৮৬ জন কমনৱেলথ সেৱাৰ সদস্য কবৰস্থানত সমাধিস্থ বা স্মৰণীয় হৈ আছে। সমাধিৰ পঁচিশটা অচিনাক্ত। কৱৰস্থানটোত ২৪ টা চীনা যুদ্ধ কৱৰ আৰু দুটা যুদ্ধ বিহীন কবৰ আছে।
কবৰস্থানত সৈনিকসকলৰ বলিদান প্ৰদৰ্শন কৰা হয়, আৰু দৰ্শনাৰ্থীসকলে সৈনিকসকলক শ্ৰদ্ধাঞ্জলি জনোৱাৰ বাবে এই ঠাইলৈ যায়। যদিও এই ঠাইখন সৈনিকসকলৰ সাহসিকতা আৰু উপহাৰৰ বাবে বিখ্যাত, য’ত এটা কবৰস্থান আছে, অস্বাভাৱিক কাৰ্যকলাপ বিদ্যমান। এই ঠাইখনআন জগতৰ কাৰ্যকলাপৰ দ্বাৰাও অস্পৃশ্য নহয়।
যিহেতু কবৰস্থানটো প্ৰতিদিনে সন্ধিয়া ৫ বজাৰ ভিতৰত বন্ধ থাকে, দৰ্শনাৰ্থীসকলে এনে কোনো ভয়ংকৰ সংঘৰ্ষ অনুভৱ কৰা নাই। অৱশ্যে, দৰ্শনাৰ্থীসকলে তালৈ যোৱাৰ পিছত অসুস্থ হোৱাৰ অভিযোগ কৰিছে। কবৰস্থানৰ চাৰিওফালে থকা স্থানীয় লোকসকলেও মাজনিশা চিঞৰ-বাখৰ দেখিছিল। এই সকলোবোৰ কাৰকে এই ঠাইখনক অসমৰ এক ভূতিয়া ঠাই হিচাপে গঢ়ি তোলে।
অৱস্থান: ৪এমএক্সএফ+২পিজি, সুন্দৰবাৰী, জালুকবাৰী, গুৱাহাটী, অসম
